මේ සිද්දිය වෙන කාලේ ඇම්ඩා හිටියේ ඉස්කෝලේ 5 වසරේ වගේ. පන්තියේ හැමදාම ඉදගන්නේ කුසුම ගාව. අපේ උන්ටනම් ඇදෙ චු වෙන කාලේ. සමහරුන්ට චු කරද්දී කෙලින් වෙන කාලේ. හි හි. කොමහරි ඔන්න ටීච පන්තියට අවා උගන්නන්න. මු දැන් ඇබරෙනව පස්ස කැපිච්ච පණුව වගේ. ටීචර්ට මේක නොට්.
ටීචර් :- මොකද පුතා. ඔයාට මොකක්හරි ප්රශ්නයක්ද.
අමඩ :- නැ ටීචර්.
මු නැ කීවට තියෙනවා වගේ පේනවා ටීචර් ට. ටිචර්ටත් කට පියාන ඉන්න බැනේ.
ටීචර් :- කියන්න ඇම්ඩා පුතා. ලැජ්ජා වෙන්න එපා.
ඇම්ඩා :- ටීචර් අපේ අම්මට ළමයෙක් හම්බ වෙන්න පුලුවන්ද.
ටීචර් :- අය්යෝ ඕකද ප්රශ්නේ. පුළුවන් පුතේ. අම්ම ලොකු කෙනෙක්නෙ.
ඇම්ඩා :- එතකොට ටීචර් අපේ ඉස්කෝලේ 13 වසරේ අක්කෙකුට බබාල හම්බ වෙන්න පුලුවන්ද.
ටීචර් :- පුළුවන් පුතා. ඒ අක්කල ලොකුය්නේ.
ඇම්ඩා :- හා. එතකොට 9 වසරේ අක්කෙකුට.....?
ටීචර් :- (මු මේ මොකටද එන්නේ.) මෙහෙමය් පුතා. 9 ඉන්න අක්කෙකුට සමහරවිට බබාල හම්බ වෙන්න පුළුවන්.
ඇම්ඩා :- එතකොට ටීචර් 5 වසරේ ඉන්න කෙනෙකුට පුලුවන්ද.
ටීචර් :- අපෝ අපෝ. කොහොමවත් බැ ඇම්ඩා.
ඇම්ඩා :- sure ද ටීචර්.
ටීචර් :- ඔව් ඔව් පුතේ. එකනම් කොහොමවත් වෙන්න බැ. කවදාවත් 5 වසරේ කෙනෙක්ට බබාල හම්බ වෙන්නේ නැ.
ඇම්ඩා :- අම්මෝ ඇති යන්තන්. මගේ අගේ ලේ නෙතුව හිටියේ. (කුසුම දෙසට හරි)... එකනේ කුසුම මම ඔයාට කීවේ. බය වෙන්න දෙයක් නැ කියල..ඔය නිකන් බය වෙලා.